Ipswich - Engeland

Een warme ontmoeting op een koude dag

Op reis kom je de mooiste ontmoetingen tegen, onverwachts en vanuit verschillende perspectieven. Ontmoetingen die je laten nadenken en je leven verrijken.

Ipswich - Engeland

Engeland

Het is 7uur in de ochtend als ik met de auto de veerboot Stena-line verlaat. Na de douane sluit ik aan in de file van het regenachtige Engeland en volg mijn weg naar de eerste bestemming Ipswich de provinciestad van Suffolk. Het is een troosteloze dag. De vele vuilniszakken verdwaald op straat maken, ondanks de vroege kerstverlichting, het beeld van de stad niet vrolijker. Het is vroeg, de stad is nog gesloten. Ik zie een paar mensen liggen op een plasticmatje en te kleine dekens. De overvolle etalages van de vele makelaars zijn met een sporadisch Sold een contrast met deze daklozen. De vele winkelpanden die leeg staan zijn voorzien van foto’s met Thank you Ma’am. Het is vandaag 11 november, Remembrance Day, de poppies op de linker revers en de poppie kransen bevestigen de tekst ”We will remember them”. Terwijl de muziek uit de naastgelegen koffiezaak, “I want to break free” op vol volume door de straten galmt, vormt deze tekst een glimlach op het gezicht van de man in de portiek. De glimlach werkt aanstekelijk en ik besluit met deze song en een kopje koffie mijn dag te gaan starten. Niet wetende waar de verwondering mij deze dag gaat brengen.

De stad verkennen

De wandeling door het Christchurch park brengt mij richting èèn van de 12 kerktorens die overgebleven zijn uit de middeleeuwen. Ik loop als vanzelfsprekend richting de hoogste en meest prominente toren, dit is richting de St. Mary le Tower die met zijn 60 meter nog net iets kleiner is dan het verderop gelegen appartementencomplex. Nog voor ik een voet in de kerktuin zet, word ik hartelijk begroet door een man die zich voorstelt als Jim en vervolgens het hele gezelschap aanspreekt met de woorden:” hallo iedereen de ceremonie kan beginnen de pers is gearriveerd.” “Van welke krant bent u” vraagt hij terloops? En nog voor ik een antwoord kan geven, neemt hij mij mee in een gezelschap van de priester en actieve leden van de kerk. Vandaag wordt de boom geplant ter ere van overleden Queen Elisabeth, als dank voor haar betrokkenheid aan het totale Engelse volk. Mijn onverwachte taak als fotograaf neem ik, zonder verder iets te zeggen, gelijk serieus

De klokkenluider

De expressie op het gezicht van Jim was veelzijdig, toen ik de kans kreeg te vertellen dat ik niet van de Engelse pers ben, maar een fotograaf uit Nederland, die toevallig voorbijkwam. Jim ziet de humor ervan in, terwijl hij zichtbaar teleurgesteld is dat de Engelse pers verstek heeft laten gaan. Hij nodigt mij uit om met alle gasten koffie te drinken in de kerk waar op woensdag de Top Up Shop geopend is. Hier kunnen mensen die niet voldoende inkomen hebben, voor 2 pond de boodschappen doen. Amanda is de klokkenluider van de kerk, ze zorgt ervoor dat de kerkklok op tijd geluid wordt en deelt vandaag aan alle vrouwen gratis maandverband uit. Voor gratis maandverband zou ik de noodklok in heel de wereld moeten luiden. Dit product moet toch voor iedereen als vanzelfsprekend beschikbaar zijn. Deze woorden spreekt ze luid en krachtig uit. Voor vele is de Top Up Shop nu de enige mogelijkheid voor de boodschappen..

Tegenslag na tegenslag

Het gemeenschappelijke koffiemoment trekt de aandacht. De gesprekken en de verhalen geven mij verwondering voor de wilskracht, die tegenslag na tegenslag bij de aanwezige heeft doorstaan. Hun logische wedervraag is “wat brengt u hier?” Wanneer ik mijn camera met de foto’s van deze ochtend laat zien, voel ik een koude hand de mijne vastpakken “ik heb mijzelf al jaren niet meer op de foto gezien”. Na het uitwerken en toesturen van de foto’s naar Jim kan ik maar aan één zin denken” Een warme ontmoeting op een koude dag.

Like

Copyrighted Image